Ziltepad: etappe Eastrum – Lauwersoog
Nieuwsgierig geworden naar het Ziltepad, meldden wij ons samen met vrienden aan voor de pilot om deze nieuwe wandelroute te ontdekken. Met twee auto’s rijden we naar het eindpunt van onze eerste etappe – Lauwersoog – om vervolgens in één auto naar Eastrum te rijden. Hier start onze route bij de Sint-Nicolaaskerk; een mooi klein kerkje op de terp.
We zetten de eerste stempel op onze stempelkaart, verzamelen de boekjes over het Ziltepad en starten aan onze lange afstandwandeling. Direct in het begin is er even verwarring over de route door de omschrijving. Er staat: met de rug naar de kerk linksaf (Terpeleane) en dan aan het einde van de weg rechtsaf. Het is dan maar net wat je met de rug naar de kerk vindt, dus gingen we eerst rechtsaf aan het einde van de Terpeleane. Gelukkig ontdekten we als snel dat we niet goed liepen en ging er niet veel tijd mee verloren.
In het kleine Eastrum zijn meerdere opties om koffie te halen, maar met koffie en koeken in de rugzak spreken we af dat we na 5 kilometer wandelen onze eerste pauze nemen. Het treft, want exact op dit punt is bij de terp van Tibma een mooie picknickplaats met een opvallende, witte picknicktafel. We schenken de koffie in onze ‘Wat binnen wy moai fuort’ mokken en genieten van het eerste pauzemoment op deze zonovergoten septemberdag in de halfschaduw.
Aan koffieplekjes is er aan het eerste deel van de route geen gebrek. Net na de terp van Tibma staat een prachtige keet met koffie en thee, maar ook leuke vintagespulletjes voor de verkoop. De route vanaf de keet kronkelt door het weiland en vervolgens lopen we een deel langs de Krienserwei. Nadeel van deze weg is wel dat de auto’s hier best snel rijden. Even goed opletten dus. Gelukkig buigen we even later af en hebben we geen last meer van de auto’s. We zien Anjum liggen en voordat we het weten, hebben we onze eerste 10 kilometer al gewandeld.
Na deze fijne break laten we Esonstad achter ons. De sluizen van Lauwersoog zijn al van ver zichtbaar, maar onze horloges vertellen dat we nog wel zeven kilometers voor de boeg hebben. Via prachtige graspaden lopen we eerst over de dijk aan de kant van het Lauwersmeer. We steken oplettend de drukke Lauwerseewei over en komen bij knooppunt 82. In de beschrijving staat dat we na knooppunt 82, naar knooppunt 80 moeten. Maar hier kom je alleen via knooppunt 81; het knooppunt dat ook op de bewegwijzering aangegeven staat. Dankzij de knooppuntenapp weten we dat we goed gaan, maar verwarrend is het wel.
Het laatste deel van de route wandelen we over de Waddenzeedijk. We zien de vuurtoren van Ameland en de water- en vuurtoren van Schiermonnikoog. De zilte geur van de zee komt ons tegemoet en de kleuren van de Waddenkust zijn prachtig. Het pad lijkt oneindig en toch verveelt het ons geen moment. Een jonge slechtvalk fladdert uitdagend voor ons uit en de schapen kijken vanaf de dijk behoedzaam toe. Na de sluizen strijken we neer op het terras van restaurant Waddengenot aan zee. We trakteren onszelf op een plate met friet en kibbeling.
Met een goed gevulde maag, lopen we de laatste meters naar de auto die geparkeerd staat aan het einde van de vissershaven. Bij het wegrijden ontdekken we dat dit eigenlijk niet toegestaan was, omdat het een 2 uren zone is. Gelukkig wappert er geen bon achter het raam… Tevreden over onze eerste etappe rijden we terug naar Eastrum. De route was mooi, met her en der een paar verbeterpuntjes. Het weer was prachtig en mijn horloge vertelt me dat ik 25,73 kilometer heb gewandeld. Een nieuw wandelrecord!
